Europa is een netwerk van mooi beschreven lange afstandsfietsroutes die allemaal over via rustige fietswegen gaan. Wij volgende de 'Radweg 1'. Wij starten in het noorden en Berlijn is ons 'voorlopig 'doel, maar dat laten we een beetje open... Meer info over de route op http://www.euroroute-r1.de/ en over fietsen in Europa: http://europafietsers.nl
We hopen dat we tijdens onze reis af en toe een verslagje kunnen posten via deze blog. Let op, de laatste verhalen staat bovenaan, gebruik ook de toets 'oudere berichten'.
Een reactie gaat best op onze mail: ann.landuyt@gmail.com of carl.vandenbroeck@gmail.com
Leuk is ook de links (gele tekst) gebruiken in de verhalen die verwijzen naar meer info over de streken of verblijven.



woensdag 17 augustus 2011

Thuis


Ondertussen zijn we al twee dagen thuis.
In Berlijn hebben we de 50ste verjaardag meegemaakt van de bouw van de muur. Indrukwekkend hoe deze stad na de oorlog totaal vernield nu een nieuwe stad is met veel moderne architectuur, maar ook heel veel heropbouw van historische gebouwen! Ook indrukwekkend is het stuk muur dat er nog staat en ondertussen is bewerkt door honderden kunstenaars!
Binnen enkele dagen zullen we de verhalen in de blog eens zelf nalezen, hier en daar nog wat bijpennen en de fouten verbeteren.
Ook zal er zeker een nabeschouwing komen, als alles een beetje is verteerd. Er zullen foto's bijkomen en ook filmpjes. De moeite dus om nog eens terug te komen binnen enkele weken!
Het was in elk geval een reisje dat we niet snel zullen vergeten! Een ervaring! We hebben er zeker van genoten, ondanks de muggen, de slechte wegen, de onvriendelijke russen, de platte banden, het lekker eten, de vriendelijke balten, de verrassende historische pareltjes, de vele vogels die we tegenkwamen, ...
Hoe we terug thuis geraakten?
Jan, Trui (zus van Ann) en Boris waren dit weekend in Berlijn... We konden onze fietsen op de trekhaak hangen en wij mochten op de achterbank! Gemakkelijk he!
Carl

vrijdag 12 augustus 2011

Een bonte variatie logementen...


Als je 2100 km gefietst hebt, door al die verschillende landen, kun je wel veronderstellen dat de logementen nogal varieerden.
Soms een hotel aan de rand van een stad...in een verlaten vroeger fabriekskwartier, waar we s'morgens bij het ontbijt verrast werden met kerstmuziek. Soms een kamer bij een particulier, laatst een goede fotograaf, die mooie boeken uitgaf. Soms bij den boer, waar we in een chaletje op zijn erf mochten logeren. Soms in een oud gebouw,van tijdens de communistische periode, waar het kraaknet was, maar waar gewoon niemand anders was. Daar had Carl trouwens een kamp gemaakt met zijn muggennet, met behulp van het gordijn en wat touwkes. Je had hem s'morgens moeten zien soezen onder zijn kunstwerk...maar de muggen hadden hem toch niet meer geambeteerd. Eens zaten we in een oud ....prachtig gebouw...alleen een klein probleemke...we moesten met al onze fietszakken 5 verdiepingen hoog, zonder lift....maar hadden dan een heel ruime kamer met ver uitzicht.
Eens zaten we dan weer in een prachtige jugendstil hotel met een heel mooie ingerichtte kamer, uitzicht op een mooi park. Eens hadden we Motelleke, zoals je soms op een film kunt zien....waar je kan tanken, sleutelen aan auto's, eten en drinken enz.... Dan hadden we weer eens een kamertje in een hotel, zo piepklein, dat we letterlijk over onze bagage moesten kruipen om elk in een hoekje van de kamer op een bedje te ploffen. Eerst hadden we zelfs alles wat teveel stond in dat piepkamerke, bovenop de kast gestoken. Madam zal haar plastieken bloemen terugvinden tegen het plafond, en andere dingen terugvinden onder de kast.
Eens zaten we op een zo goed als verlaten campingplaats in een kamerke. Dit logement zat verscholen in het bos, en had duidelijk gloriejaren gehad. Het enige wat hier niet veranderd was, was de idyllische ligging aan een meertje. Eens een kraaknet hostalletje, vlak naast het station, waar we haast vanuit ons bed de treinen zagen komen en gaan. En dan was er weer dat gastvrije logement in Estland, waar we een ruime chalet kregen, samen met de sauna, terassen, een zwemmeer, en de motorboot die voorlag mochten we zelfs gebruiken als we dit wilden...en dat alles voor een habbekrats. Dan was er weer eens die verbouwde hoeve aan de rand van een meer, waar we zomaar de roeiboot konden nemen. Zoveel variatie... maar de meest markante kamer hadden we laatste nacht... in een pipo-wagen, of kermiswagen, of hoe je het ook kan noemen....in ieder geval voelden we ons Bassie en Adriana.
Groetjes
Ann

We ruiken reeds Berlijn


Na zovele dagen hebben we eindelijk een logement met een deftige computer. Sorry, maar op dat klein i-podje kan ik niet tikken...gaat niet vooruit...
Nu zitten we ondertussen op 40 km van de Brandenburger Tor in Berlijn....Morgen rijden we dus gezwind de stad Berlijn binnen, voorbij de vele bezienswaardigheden...
Fietsend een grote stad binnenkomen heeft een heel speciaal gevoel.
Ondertussen kunnen we al wat samenvattingen maken van onze reis, die zeker niet zonder inspanningen verlopen is.
Samenvattingen volgen
Ann

dinsdag 9 augustus 2011

Nowe Gorzycko. Polen is groter dan ik dacht.


In een klein dorpje ergens in het westen van Polen hebben we een hotel gevonden dat "Villa Toscanie" noemt. Iets heel anders dan de sovjet bunker van gisteren waar we dan ook bijna voor geen geld logeerden en aten, alles samen 40 euro! Hoe ze het hier soms doen weet ik niet.
We rijden nu al een paar dagen langs de rivier Notze. Een heel brede vallei met een traag stromende rivier. Eergisteren hadden we vanuit een hut, zicht op het verzamelen 's avonds van honderden kraanvogels. We hoorden ze de hele tijd roepen, 's morgens gaan ze eten zoeken op de pas geoogste graanvelden. Kraanvogels vliegen echt, vaak in formatie en met veel samen. Dat kan je van de ooievaars niet zeggen, dat zijn luiaards, wachten op termiek om dan in een cirkelvormige beweging hoogte te maken en dan zonder te wieken weg te zeilen. Deze voormiddag nog zagen we een groep van meer dan 100 vogels chaotisc hoogte maken, het waaide dan ook enorm. En die wind heeft ons ook al enkele dagen in de greep. Pal op kop! Als we in de open vlakte rijden zoals vanmorgen in de vallei, dan rijden we om beurten op kop, allé, sommige beurten duren wat langer, en halen we soms niet meer dan 10 per uur. In de bossen wordt de wind geluwd zodat het toch nog wel goed vooruit gaat. Nog enkele dagen en we zitten aan de voormalige DDR grens. Volgens het weerbericht blijft de wind uit dezelfde richting blazen, maar we komen er!
We hebben niet zo vaak internet ter beschikking en dan nog maar zelden een pc, soms wel wifi, en dan moeten de verhaaltjes met deze kleine iPad. Voor Ann is dat niet zo handig zodat ze later nog wel wat verhaaltjes zal invoegen.
Het is nu een beetje koeler geworden en elke dag is er wel een bui. Zo hadden we gisteren net voor we Pila binnenreden een ware stortbui, in de stad waar het opklaarde zijn we dan gaan eten, ondertussen konden we onze kleren al drogen in de zon. Dan konden we een uurtje weer droog doorfietsen.

Carl

zaterdag 6 augustus 2011

Koronowa. Het land van de Waldek.



Ik begin zo stilaan te denken dat dit het warme noorden is, buiten een nachtelijke of avondlijke bui die dan weer hevig kan zijn hebben we het hier aardig warm tot heet gehad. Met het nodige drankverbruik overdag water op de fiets en 's avonds bier en 's nachts terug water. Of dat weer nog lang aanhoud weten we niet, maar we hebben het toch maar gehad!
Polen is een aardig land, vriendelijke mensen, veel landbouw, de oogst is trouwens volop bezig. Het is het land van de paddenstoelen plukkers, je ziet ze overal met hun plastieken zakjes door de bossen lopen zoeken, veel cantharellen en en boleten, we hebben er trouwens ook al gegeten in de restaurants.
Het zit hier ook vol kleine vossen, toen ik klein was, was dit het vlindertje dat ik het meest vong (foei). Ik dacht altijd dat ik dat beestje niet meer zou herkennen maar niets is minder waar , het vlindertje is gewoon massaal naar hier verhuist! En wat ons ook opvalt is dat er hier nog korenbloemen in het graan staan, leuk!
Vanavond waren we hier in het hotel Sofie alleen met twee Nederlandse fietsers, we hebben er samen mee gegeten en gelachen. Wij morgen verder westwaarts en zij naar het oosten.
Carl

donderdag 4 augustus 2011

Malbork, Polen.


Gisteren vanuit het weinig boeiende Kaliningrad Polen binnen gereden. Wat een verschil, overal bedrijvigheid en terug vriendelijke mensen. Ann is ook een verhaal aan het schrijven en we mogen niet in herhaling vallen. Het weer is nog steeds heel goed, de wegen wisselend, soms spiegelgladde asfalt en soms hobbelige kasseien. Frombork gisteren was heel mooi en gezellig, mooie b&b met terrasje. Vandaag een beetje van de route naar Malbork gereden met een burcht om u tegen te zeggen. De volgende dagen wind tegen, maar daar maken we al niets meer uit. Enfin, we zullen morgen weer wel zien.
Carl

Kalinigrad ..je houdt het niet voor mogelijk...


Drie dagen geleden zijn we dan aan de grens van Kalinigrad aangekomen. Gelukkig had Carl al de moeite gedaan om vooraf een entry hiervoor te bekomen. Anders waren we er zeker niet binnen geraakt.
Van ver zagen we al een hele felle cipierachtige vrouw staan met een matrak rond haar dikke middel. Eerste kontrole....Dan riep ze via haar walkie talkie naar een verdere kontrolepost dat wij eraan kwamen met de fiets.
Een helse sirene kondigde ons aan.
Tweede kontrole....de paspoorten werden zorgvuldig uitgelezen....bevoeld...geplooid...gekontroleerd op echtheid...stempels vergeleken...en dan werden wij vergeleken met de foto....minutenlang worden we streng aangekeken....bril en helm moeten eraf....dan wordt alles gekopieerd....Onze velos worden nog net niet aan de kontrolespiegeltjes onderworpen.
Verder naar de volgende kontrolepost.
We rijden voorbij zones waar geen grassprietje staat....hier geraakt geen mier ongezien over.
Dan een strook bos, waar het verboden is om in te komen...misschien landbommen...
(hier zou ik het niet riskeren om een plasje te doen...misschien hang je helemaal in flarden) In mij zien de russen geen graten. Ik moet geen bagage openmaken. Carl, el bandido, moet zijn tassen wel openmaken,
Nog eens kontrole aan de derde post.....terug een zone zonder gras.
Als fietser gaat het eigenlijk vlotter dan voor een auto.
Irreel is ook, dat er geen voetgangers over mogen. Die moeten maar eerst in een voertuig kruipen....om dan als passagier van de wagen gekontroleerd te worden.
Wat die mannen daar te verbergen hebben weet ik niet...nie normaal.
Daar rijden we dan in Kalinigrad, op een van de mooiste plaatsen van hun land... wat een hemelsbreed verschil met enkele kms terug in Litauen, waar de nering uitgebaat wordt en van haar mooiste kant getoond wordt.
Hier niets....we krijgen geen glimp meer te zien van de oo zo mooie natuur.
40 km verder houden we halt aan een der oudste vogelobservatieposten ter wereld in Rossitten, waar de trekvogels in reuzegrote netten gevangen worden, geinventariseerd, geringd, om dan weer losgelaten te worden. In het topseizoen zijn dat er duizenden per dag.
We stappen mee met een bus duitse toeristen, en krijgen zo een perfect verstaanbare uitleg.
De hoofdstad Kalinigrad is een ware ontgoocheling. Absoluut geen gezellige stad.
We logeren in het Skipper hotel ,om dan de s'anderendaags verder te rijden via heel drukke wegen, richting Polen.
Wat een herademing, terug een nieuwe wereld. Hier pakken ze het wel beter aan.
Maar de cafe-latte smaakt hier niet zo lekker dan in de vorige landen. Maar je kan niet alles hebben he.
Polen....heeft ook bergen...
Carl schrijft verder
Groetjes
Ann